Trening Słuchowy Johansena
To metoda stworzona przez duńskiego nauczyciela i psychologa dr Kjelda Johansena. Program Johansena posiada szeroki zakres indywidualizacji. Obejmuje różne aspekty stymulacji muzycznej, o których wiadomo, że wpływają na liczne połączenia mózgowe. Doktor Kjeld uważał, że stymulacja określonych obszarów mózgu wzmacnia działanie słuchowej symulacji. Neurony reagują na dźwięki w nowy sposób, a w obszarze częstotliwości, gdzie była wzmożona stymulacja, więcej neuronów jest aktywnych.
Zaletą metody Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena jest jej dostępność dla osób mieszkających daleko od dużych ośrodków miejskich, ponieważ odbywa się ona u dziecka w domu, jak również znacznie niższy koszt w porównaniu z innymi terapiami słuchowymi. Diagnoza jest postawiona na podstawie wykonanego za pomocą audiometru badania słuchu oraz dokładnego zbadania lateralizacji. Na tej podstawie przygotowywany jest indywidualny program stymulacji słuchowej oparty na specjalnie nagranej na syntezatorze przyjemnej dla ucha muzyce, której należy słuchać 10-15 minut dziennie przez słuchawki. Program dźwiękowy nagrywany jest na płyty CD. Muzyka jest tak skomponowana, aby obejmować swoim zakresem różne częstotliwości, w zależności od potrzeby stymulacji. Cały program trwa 6-18 miesięcy, dzieci najczęściej potrzebują 9- 10 miesięcy. Postępy kontrolowane są przez terapeutę co 6-8 tygodni. Terapia kończy się powoli poprzez zmniejszanie liczby dni i czasu słuchania płyt. Z terapii słuchowej metodą Johansena mogą korzystać małe dzieci (od 3 r. ż.), młodzież i dorośli.
Trening słuchowy zalecany jest przy problemach osób:
- z opóźnionym rozwojem mowy;
- z dysleksją;
- z ADHD i zaburzeniami koncentracji uwagi;
- z autyzmem;
- z porażeniem mózgowym;
- z osobami, które wykazują nadwrażliwość na dźwięki;
- z zaburzeniami uwagi słuchowej;
- z zaburzeniami percepcji słuchowej.
Diagnoza Wstępna
Test dychotyczny Johansena. Testy na lateralizację. Audiometryczne badanie słuchu obejmujące badanie jedno i obuuszne.
Przygotowanie indywidualnego programu
Na podstawie diagnozy w Instytucie Johansena /Schönberg – Niemcy/. przygotowywana jest indywidualna płyta CD. Płyta wykorzystywana jest przez 6-8 tygodni. Diagnoza międzyetapowa powtarzana co 6-8 tyg Badania audiometryczne i testowe stanowiące podstawę do przygotowania kolejnej indywidualnej płyty CD. Stymulacja systemu taktylnego (łac. tactilis – dotykalny) jest koncepcją opartą na badaniach i doniesieniach naukowców, którzy łączą zachowanie człowieka z procesami zachodzącymi w jego mózgu. Metoda bazuje również na podstawowych założeniach neurologii, integracji sensorycznej oraz psychologii. Podczas terapii taktylnej poprzez wykorzystanie różnych technik masażu dochodzi do stymulacji receptorów znajdujących się w skórze oraz aktywacji rozwoju funkcji mózgowych i układu nerwowego. W trakcie terapii dostarczane są kontrolowane ilości bodźców sensorycznych – w głównej mierze dotykowych i proprioceptywnych. Czynności te mają na celu uruchomienie naturalnych mechanizmów rozwoju i samoregulacji organizmu.
Masaż należy wykonywać na tyle delikatnie by był on przyjemny, a jednocześnie wystarczająco mocno, by terapeuta mógł wykorzystać jego pobudzające działanie. Ruchy dłoni powinny być spokojne, wolne i rytmiczne, a siła dotyku odpowiednio dostosowana do wieku pacjenta oraz do rodzaju receptorów, które terapeuta chce stymulować. By zaktywizować wolne zakończenia nerwowe skóry należy przeprowadzić lekki, stymulujący masaż naskórka i skóry właściwej. Uciski o średniej intensywności pobudzają receptory odbierające bodźce o niskiej częstotliwości. By stymulować głębsze struktury skóry właściwej i tkanki podskórnej należy wprowadzić techniki o silniejszym nacisku dłoni, dzięki któremu dochodzi do aktywizacji mechanizmu interakcji związków skóry z mięśniami, ścięgnami i kośćmi.
Stymulacja systemu taktylnego znajduje zastosowanie jako samodzielna terapia bądź jako uzupełnienie innych metod terapeutycznych. Jest to koncepcja wspierająca rozwój dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami neurologicznymi czy zaburzeniami procesów integracji sensorycznej. Co więcej, terapię taktylną można stosować profilaktycznie, by zapobiec wystąpieniu nieprawidłowości rozwojowych w przyszłości (m.in. u niemowląt i dzieci należącej do tzw. grupy ryzyka okołoporodowego).
Wskazaniami do stosowania terapii taktylnej są:
- mózgowe porażenie dziecięce,
- autyzm,
- agresywne zachowania,
- lęki i fobie,
- nadpobudliwość psychoruchowa,
- opóźnienia w rozwoju umysłowym,
- trudności w nauce,
- zaburzenia mowy.
Prowadzenie terapii taktylnej jest przeciwwskazane, jeżeli u pacjenta występuje:
- gorączka,
- ostre stany zapalne i stany alergiczne skóry,
- zapalenie węzłów chłonnych,
- krwotoki lub tendencje do ich występowania,
- skaleczenia skóry,
- wszelkiego rodzaju zmiany dermatologiczne,
- wczesny okres po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach,
- zapalenie i zakrzepica żył,
- niewyrównane wady serca.